Έτσι, λίγα χρόνια μετά το θάνατό του ένας υψηλός κρατικός υπάλληλος, ο Σονγκ Γιουίν (宋云 - Sòng Yún), συνάντησε τον Τα Μο στον δρόμο. Ο γέροντας βαστούσε ένα ξύλινο ραβδί απ' το οποίο κρεμόταν ένα μονάχα σανδάλι. Γύρισε αργά, κοίταξε τον Σουνγκ Γιουίν και τον χαιρέτησε.
Ο υψηλός κρατικός υπάλληλος το θεώρησε ως σημάδι μεγάλης τύχης και του είπε:
-Μεγάλε δάσκαλε, χαίρομαι πολύ που σε γνωρίζω. Μπορώ να σε ρωτήσω προς τα πού πηγαίνεις;
-Γυρίζω πίσω στην Ινδία, γιατί πρέπει να κρατήσω μια υπόσχεση. Η δουλειά μου εδώ επιτελέστηκε. Εσύ πρέπει όμως να επιστρέψεις στην πρωτεύουσα, γιατί υπάρχει ακόμη κάποια δουλειά που πρέπει να γίνει.
-Αξιότιμε δάσκαλε, παρόλο που δεν κατανοώ την επιθυμία σου, θα τη σεβαστώ και θα επιστρέψω αμέσως. Όμως, προτού επιστρέψω, μπορώ να σε ρωτήσω σε ποιον μετέδωσες το Ντάρμα;
-Το Ντάρμα κοιμάται τώρα, αλλά σε σαράντα χρόνια από τώρα θα διαδοθεί σε όλη την Κίνα.
Ο Σονγκ Γιουίν παρατήρησε ότι τα πόδια του δασκάλου δεν είχαν παπούτσια. Αμέσως έβγαλε τα παπούτσια του και τα έδωσε στον δάσκαλο που του απάντησε:
-Η ευγενική σου καρδιά είναι μια αρετή την οποία συναντάς μόνο σε λίγους. Παρ' όλα αυτά δεν τα χρειάζομαι, αφού βαδίζω τον «δρόμο». Υπάρχουν άλλοι που τα έχουν περισσότερο ανάγκη.
Μετά την άρνησή του ο δάσκαλος του έδειξε ένα κρεμασμένο σανδάλι και συνέχισε λέγοντας:
-Όσο γι’ αυτό, είναι μια απόδειξη ότι ήμουν εδώ.
Ο Σονγκ Γιουίν αποχαιρέτησε τον ξυπόλυτο δάσκαλο κι επέστρεψε στην πρωτεύουσα, όπου χαρούμενος εξιστόρησε το περιστατικό. Οι συμπολίτες, που γνώριζαν ότι ο δάσκαλος είναι νεκρός, γέλασαν μαζί του. Τρομαγμένος ο ανώτερος υπάλληλος έστειλε μια αποστολή στο βουνό Σιούνγκ Αρ Σαν (熊耳山 - Xióng Ěr Shān) και διέταξε να ανοιχτεί ο τάφος του Τα Μο.
Ο ηγούμενος του ναού αρχικά αγνόησε το γεγονός και αρνήθηκε να ανοίξουν τον τάφο, αλλά, μόλις άκουσε την ιστορία, έδωσε τη συγκατάθεσή του για να λυθεί το μυστήριο. Μια ομάδα δέκα ανδρών με άλογα τράβηξε τον βράχο που έκλεινε την είσοδο της σπηλιάς, όπου, σύμφωνα με το έθιμο εκείνης της εποχής για τους δασκάλους, είχαν βάλει το νεκρό σώμα του Τα Μο. Αντί, όμως, να βρουν το νεκρό σώμα του δασκάλου, βρήκαν το άλλο σανδάλι. Τότε ο ηγούμενος φώναξε:
-Ο μεγάλος δάσκαλος έφυγε, οι διδασκαλίες του συνεχίζονται. Το σανδάλι αποδεικνύει ότι ήταν εδώ.
Ακούγοντας αυτά τα λόγια ο Σονγκ Γιουίν γονάτισε κλαίγοντας.
-Αυτές ήταν οι λέξεις του δασκάλου Τα Μο, είπε σιωπηλά.