Γύρω στο 1900, η κινεζική κοινωνία πολεμικών τεχνών επινόησε δύο όρους «Εσωτερικές πολεμικές τέχνες» και «Εξωτερικές πολεμικές τέχνες». Πριν από τότε, δεν υπήρχαν τέτοιοι όροι στην κινεζική ιστορία. Ο σκοπός αυτής της κατηγοριοποίησης είναι να τονίσει τις διαφορές στις βασικές αρχές στη χρήση της μηχανικής του σώματος για τη δημιουργία δυνάμεων. Το εσωτερικό σχολείο επικεντρώνεται περισσότερο στην εργονομία και τη στρατηγική και χρησιμοποιεί όλο το σώμα περισσότερο για να παράγει δύναμη, ενώ το εξωτερικό σχολείο επικεντρώνεται γενικά στην εκγύμναση των μυών και την ταχύτητα. Και τα δύο σχολεία απαιτούν εστίαση του μυαλού, αναπνοή, σκληρές και μαλακές, γρήγορες και αργές πρακτικές. Μερικοί λένε ότι οι απώτεροι στόχοι και για τα δύο θα είναι οι ίδιοι – να συνδυάσουν απαλότητα (阴 - Yīn - Γιν) και σκληρότητα (阳 - Yáng - Γιάνγκ), ενώ το καθένα έχει την αντίθετη προσέγγιση. Ούτε οι εσωτερικές ούτε οι εξωτερικές πολεμικές τέχνες μπορούν να είναι οι καλύτερες – εξαρτάται από το επίπεδο του ατόμου. Μερικές φορές το επίπεδο δεξιοτήτων ενός κορυφαίου μαχητή είναι τόσο υψηλό που ο αντίπαλός του δεν έχει ιδέα για το στιλ του.
Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να κατηγοριοποιήσετε την κινεζική καλλιγραφία σύμφωνα με στιλ, χρονικές περιόδους, εμφανίσεις ζώων, ιδρυτικές αρχές χαρακτήρων, σώμα, μυαλό, ιδέα, πρόθεση, ουσία, κ.ά.
Τα «εσωτερικά στιλ καλλιγραφίας» μοιάζουν κάπως με τις εσωτερικές πολεμικές τέχνες στο ότι φαίνονται σταθερά, βαριά, σταθερά και μη κολακευτικά. Είναι γενικά πιο αργά στην κίνηση και πλούσια σε ουσία και εγγενή ομορφιά. Η δύναμη που περιέχεται σε κάθε διαδρομή είναι πιο συμπυκνωμένη και σαφής. Αντίθετα, τα "εξωτερικά στιλ καλλιγραφίας" θα φαίνονται πιο ρευστά, γρήγορα, ρέοντα, ελαφριά, κομψά και αξιαγάπητα. Οι παράγοντες μπορεί να εξαρτώνται από την προτίμηση, την ιδιοσυγκρασία, την κληρονομιά και τις προσεγγίσεις του καλλιγράφου για τη χρήση του πινέλου, της δύναμης, του μυαλού και της μεταφυσικής. Φυσικά, με αυτή την κατηγοριοποίηση θα υπάρξουν κάποια έργα που θα εμπίπτουν μεταξύ των εσωτερικών και εξωτερικών περιοχών και κάποια που δεν είναι τόσο προφανή για τους σκοπούς της κατηγοριοποίησης. Συνήθως τα εσωτερικά στιλ καλλιγραφίας θα είναι το Bei School (碑学 - Bēi Xué - Μπέι Σούε) και τα εξωτερικά στιλ καλλιγραφίας θα είναι το Te School (帖学 - Τiē Xué - Τιε Σούε). Ωστόσο, αυτό δεν είναι απόλυτο. Μερικές φορές, όταν η ικανότητα και το μυαλό ενός καλλιγράφου ήταν τόσο συμπυκνωμένα ή υπερβατικά, δεν είναι δίκαιο να κατηγοριοποιούμε.
Βασικές Πινελιές
Αυτές οι βασικές κινήσεις χρησιμοποιούνται ξανά και ξανά για πολλά χρόνια. Σιγά σιγά εσωτερικεύονται. Ο μαθητής δημιουργεί μυϊκή μνήμη. Οι κινήσεις που κάποτε ήταν άβολες γίνονται ομαλές και ενστικτώδης. Ο μαθητής αναπτύσσει νοητικές δεξιότητες όπως υπομονή, ευαισθησία και ηρεμία. Αυτός ή αυτή αναπτύσσει επίσης σωστή φυσική ευθυγράμμιση, σωστή αναπνοή και αντοχή. Σας θυμίζει κάτι; Αν ναι θα καταλάβετε γιατί στον ναό Σαολίν εξασκείται ανέκαθεν και η καλλιγραφία.