«Είσαι πρόθυμος να κόψεις το χέρι σου δείχνοντάς μου την ειλικρίνεια και την
αποφασιστικότητά σου. Αυτό δείχνει ότι είσαι έτοιμος να κατανοήσεις τη διδασκαλία. Σε
ονομάζω Χούι Κο (慧可 - Huì Kě - Σοφία και Ικανότητα)»
Η υπέροχη ιστορία του Χούι Κο (慧可 - Huì Kě) είναι μια ιστορία πολλαπλής ανάγνωσης που κρύβει μέσα της την ουσία του Σαολίν Κουνγκ Φου.
Ας θυμηθούμε από την ιστορία του Σαολίν ότι ο Τζι Σαν Κουάνγκ (姬神光 - Jī Shén Quāng) που σημαίνει «πνευματικό φως» επισκέπτεται τον Τα Μο (達摩 - Dá Mó) τον μεγάλο δάσκαλο στην σπηλιά στην οποία διαλογιζόταν ζητώντας του να τον διδάξει. Εκείνος για πολύ καιρό δεν του δίνει καμία σημασία αλλά ο Τζι Σαν Κουάνγκ δεν τα παρατάει, κάθεται σαν φύλακας στον δάσκαλο βλέποντας μόνο την πλάτη του, (ο Τα Μο διαλογιζόταν κοιτάζοντας τον τοίχο) και περίμενε.
Όταν κάποτε ο δάσκαλος αποφασίζει να του απαντήσει, τον δοκιμάζει λέγοντας του ότι θα τον διδάξει μόνο όταν το χιόνι γίνει κόκκινο. Κάποιος άλλος θα κατανοούσε το αδύνατο που του παρουσιαζόταν μπροστά του και θα τα παρατούσε αλλά όχι ο Τζι Σαν Κουάνγκ ο οποίος αποφασίζει να κάνει το χιόνι κόκκινο με το ίδιο του το αίμα και χωρίς δεύτερη σκέψη κόβει το χέρι του.
"Ας αναλογιστούμε ότι ο Τζι Σαν Κουάνγκ κόβει το χέρι του ενώ ο πόθος του είναι να μάθει Σαολίν Κουνγκ Φου.."
Ο Τζι Σαν Κουάνγκ αποδεικνύει στον δάσκαλό του ότι είναι άξιος γιατί έχει καταλάβει ότι το Σαολίν Κουνγκ Φου είναι ένας τρόπος ζωής. Γιατί ο Τζι Σαν Κουάνγκ είχε πολλές αρετές όπως την υπομονή, την δύναμη, την αποφασιστικότητα, την ευσέβεια αλλά πάνω από αλλά είχε την Σοφία και την Ικανότητα να καταλάβει ότι έχοντας ένα χέρι δεν θα επηρέαζε σε τίποτα την διδασκαλία που τόσο θερμά αποζητούσε. Ο Τα Μο δεν έχει καμία αμφιβολία πια, τον ονομάζει Χούι Κο που σημαίνει Σοφία και Ικανότητα.
Ο Χούι Κο δεν είναι απλά ένας μαθητής, είναι αυτός που χρόνια αργότερα όταν ο Τα Μο ρωτάει τους μαθητές του τί έχουν διδαχθεί μέχρι τώρα, απαντάει απλά με έναν χαιρετισμό χωρίς να πει τίποτα. Σε αυτήν την σιωπηλή απάντηση ο Ταμό θα αναγνωρίσει ότι ο Χουί Κο έχει πάρει το μεδούλι της διδασκαλίας του, την ουσία της ουσίας δηλαδή. Σε αυτόν θα δώσει την κούπα του, την ρόμπα του και με αυτόν τον τρόπο και την διαδοχή του. Σε αυτόν, στον μονόχειρα μαθητή. Σκεφτείτε πως χαιρέτησε τότε τον δάσκαλο του με το ένα του χέρι ο Χούι Κο, ήταν και αυτό κομμάτι της απάντησης του.
Οι Σαολίν διδάχθηκαν από τις αρετές του Χούι Κο αλλά και από το ένα του χέρι. Έδωσαν την πιο εξέχουσα θέση στον μονόχειρα μαθητή και στην πάροδο των αιώνων τις μεγαλύτερες τιμές και τον σεβασμό με κριτήρια που δεν έχουν να κάνουν ούτε με την αρτιμέλεια, ούτε με το σωματότυπο ούτε με την ηλικία... Ο Χούι Κο παρέμεινε το αιώνιο πρότυπο που δεν ξέχασαν ποτέ , αντίθετα θέλησαν να τον αντιγράψουν και έτσι χαιρετούν και αυτοί πάντα με το ένα χέρι.
Η φόρμα το Σπαθί του Μονόχειρα (独臂刀 - Dú Bì Dāo- Του Πι Τάο), μία ένοπλη φόρμα με σπαθί, ξεκινάει με τη δραματική χειρονομία: ο μαθητής δείχνει να κόβει το χέρι του, στη συνέχεια και σε όλη την διάρκεια της φόρμας, η φόρμα εκτελείται με αρμονικές επιδέξιες κινήσεις με ένα χέρι. Το άλλο χέρι παραμένει ακίνητο πίσω από την πλάτη καθ' όλη τη διάρκεια της φόρμας. Η ομορφιά αυτής της φόρμας τα αποδεικνύει όλα, δεν χρειάζονται λόγια για να καταλάβεις, αρκεί μόνο να τη δεις.