Υπάρχουν διάφορες απόψεις σχετικά με την προέλευση της φόρμας η Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς (梅花拳 - Méi Huā Quán - Μέι Χουά Τσουάν). Φημολογείται ότι δημιουργήθηκε κατά την περίοδο της Άνοιξης και του Φθινοπώρου (770 - 476 π.Χ) και την περίοδο των εμπόλεμων κρατών (475 - 221 π.Χ), όπως και στις δυναστείες των Τσιν (秦 - Qín) και Χαν (汉 - Hàn), αλλά δεν υπάρχουν γραπτές ιστορικές αναφορές που να το επιβεβαιώνουν. Υπάρχει ένα κείμενο από ένα χειρόγραφο σε ένα μυστικό βιβλίο με τίτλο «Η Μεγάλη Πολιτισμική Βάση» (大文底 - Dà Wén Dǐ - Τα Γουέν Τι), το οποίο αναφέρεται στη φόρμα η Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς. Το άρθρο καταγράφει ότι η συγκεκριμένη φόρμα δημιουργήθηκε στα τέλη της δυναστείας των Σονγκ (宋 - Sòng, 960 - 1279 μ.Χ.).
Πολλές πηγές αναφέρουν ότι όταν ο πρώτος πρόγονος με το όνομα Γιουνπάν (云磐 - Yúnpán) κατέβηκε στο βουνό για να διδάξει πυγμαχία, τα άνθη των δαμασκηνιών σε όλο το βουνό ήταν σε πλήρη άνθιση. Ως εκ τούτου, προσδιόρισε τα πέντε στοιχεία της φύσης σύμφωνα με τα πέντε πέταλα της δαμασκηνιάς, παίρνοντας την έννοια της δαμασκηνιάς για να υποδεχτεί το κρύο και να το αφήσει να φύγει. Οι κινήσεις της φόρμας μοιάζουν αραιές και πυκνές και οι αλλαγές είναι ατελείωτες. Τα ανθισμένα άνθη των δαμασκηνιών προανήγγειλαν επίσης κάθε μαθητή στον κόσμο για τη μάθηση της νέας φόρμας, έτσι ονόμασε τη δική του πυγμαχία η Γροθιά του Άνθους της Δαμασκηνιάς.
Είναι ξεκάθαρα καταγεγραμμένο στην ιστορία της συγκεκριμένης φόρμας ότι το 479 π.Χ. (41ο έτος του βασιλιά Τζόου Τζινγκ (周敬 - Zhōu Jìng) κατά τη δυναστεία των Τζόου, 1046 - 256 π.Χ), οι Γουάνγκ Τσιο Πάι (王秋白 - Wáng Qiū Bái), Τσι Τζιέν Γουέν (齐建文 - Qí Jiàn Wén), Τσου Τζουάνγκ Μινγκ (楚庄明 - Chǔ Zhuāng Míng), Σονγκ Τινγκ Γκουό (宋定国 - Sòng Dìng Guó), Γου Λονγκ Τζουίν (吴龙军 - Wú Lóng Jūn), Τσιν Μου (秦穆 - Qín Mù) και άλλοι έξι ίδρυσαν τη φόρμα η Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς των Πέντε Τίγρεων (梅花五虎拳 - Méi Huā Wǔ Hǔ Quán - Μέι Χουά Γου Χου Τσουάν). Το 223 π.Χ. (το 24ο έτος της βασιλείας του αυτοκράτορα Τσιν), ιδρύθηκε επίσημα η φόρμα η Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς και γράφτηκε και μεταδόθηκε στις επόμενες γενιές. Η φόρμα αποτελείται από τέσσερις βασικές εκτελέσεις και άλλες τέσσερις μικρότερες. Η πρώτη ιδρύθηκε το 208 π.Χ. (2ο έτος της δυναστείας των Τσιν). Η δεύτερη ιδρύθηκε το 9 μ.Χ. (το πρώτο έτος της νέας δυναστείας). Η τρίτη ιδρύθηκε το 49 μ.Χ. και η τέταρτη καθιερώθηκε το 280 μ.Χ. (το πρώτο έτος του αυτοκράτορα Γου (武 - Wǔ) της δυναστείας των Τζιν, 265 - 420 μ.Χ).
Η φόρμα έκανε νέα πρόοδο και έκανε ακόμη μεγαλύτερες αλλαγές το 1628 μ.Χ. (το πρώτο έτος της δυναστείας των Μινγκ (明 - Míng, 1368-1644 μ.Χ.). Οι τέσσερις βασικές εκτελέσεις χαρακτηρίστηκαν ως φόρμες προγόνων και αναπτύχθηκαν σε δώδεκα σχολές - ρεύματα. Από το 479 π.Χ. έως το 1628 μ.Χ η φόρμα η Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς έχει μεταβιβαστεί σε 170 γενιές. Από το 1628 μ.Χ. μέχρι σήμερα έχει περάσει σε 198 γενιές.
Σύμφωνα με τα κείμενα της κινεζικής πυγμαχίας, κατά τη δυναστεία των Σονγκ, ο μαθητής του φημισμένου μοναχού - δασκάλου Φου Τζου (伏居 - Fú Jū) παρατηρούσε διεξοδικά ένα χειμερινό είδος άνθους δαμασκηνιάς μπροστά από το δωμάτιο του ηγούμενου στον ναό Σαολίν, προτού εξασκήσει τη φόρμα οι 18 Τεχνικές των Χεριών του Διαφωτισμένου (罗汉十八手 - Luó Hàn Shí Bā Shǒu - Λουόχαν Σι Πα Σόου).
Καθώς ο ιδρώτας έλουζε τον ασκούμενο, ο Φου Τζου τον πλησίασε και του είπε:
«Ωραία, ο άνθρωπος πρέπει να είναι σαν αυτό το άνθος δαμασκηνιάς. Από τους μυριάδες σπόρους που μαραίνονται και πεθαίνουν εξαιτίας του σκληρού χειμώνα, το λουλούδι αυτό ανθίζει, αξιοθαύμαστο, ασυνήθιστο, μοναδικό. Το ίδιο ισχύει για τους ανθρώπους με καλή τύχη. Οι καλότυχοι άνθρωποι είναι όπως αυτό.»
Ο μαθητής ακούγοντας τα λόγια αυτά, διαφωτίστηκε. Στάθηκε μπροστά στα άνθη της δαμασκηνιάς για πολλή ώρα στην αρχή τρέμοντας από το κρύο, αλλά περίμενε μέχρι που όλο του το σώμα έτρεμε από το πνεύμα που περιέβαλε το λουλούδι.
Στη συνέχεια, ακολούθησε το προβλεπόμενο πρόγραμμα με τον δάσκαλο. Τα γραπώματα, τα λακτίσματα, οι γροθιές, τα χτυπήματα στην αρχή ήταν ελεύθερα, γεμάτα ζωντάνια και δύναμη και όταν πλέον ήρθε η κούραση, έγιναν ανάλαφρα σαν λιβελούλα, σαν μια γάτα πάνω σε βαμβάκι.
Βλέποντας το αυτό οι μοναχοί ενθουσιάστηκαν και χειροκρότησαν. Ένας από τους μοναχούς ρώτησε: «Αδελφέ, τι είναι αυτό που είναι τόσο μεγαλειώδες;»
Συλλογίστηκε λίγο και αποκρίθηκε: «Είναι η Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς».
Έκτοτε αυτό το είδος πυγμαχίας ονομάστηκε Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς (梅花拳 - Méi Huā Quán - Μέι Χουά Τσουάν).
Αρχικά, δημιουργήθηκε η φόρμα η Μεγάλη Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς (大梅花拳 - Dà Méi Huā Quán - Τα Μέι Χουά Τσουάν) με συνολικά 96 κινήσεις. Η φόρμα απέκτησε μεγάλη αξία στα τέλη της δυναστείας των Τσινγκ (清 - Qīng) και στις αρχές της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας. Ωστόσο, κατά τη δυναστεία των Γιουάν (元 - Yuán, 1279 - 1368 μ.Χ.) απλοποιήθηκε σε 29 αλληλουχίες κινήσεων δημιουργώντας τη φόρμα η Μικρή Γροθιά του Άνθους Δαμασκηνιάς (小梅花拳 - Xiǎo Méi Huā Quán - Σιάο Μέι Χουά Τσουάν). Aυτή η φόρμα βασίζεται στην επίδειξη της υποδειγματικής κατάρτισης του μοναχού Γιόνγκ Σιάνγκ (永祥 - Yǒng Xiáng, 1913 - 1987).
Η φόρμα χαρακτηρίζεται από μία διαρκώς μεταβαλλόμενη κίνηση που πρέπει να εκτελείται γρήγορα και ελαφριά. Θεωρείται μία περίεργη πρακτική. Η κίνηση του ασκούμενου πρέπει να γίνεται και προς τις τέσσερις κατευθύνσεις.