Ο Γουάνγκ Ζου Γιουάν (王祖源 - Wáng Zǔ Yuán, περίπου 1820 - μετά το 1882 μ.Χ.) ήταν ένας φημισμένος μελετητής και κάτοχος μιας μικρής γραφειοκρατικής θέσης αλλά πάνω απ' όλα ήταν ένας ερασιτέχνης εραστής των πολεμικών τεχνών. Στα τριάντα του ταξίδεψε στον ναό Σαολίν, όπου σπούδασε για αρκετούς μήνες. Η εκπαίδευση που έλαβε ο Γουάνγκ στον ναό τον κράτησε σε πολύ καλή κατάσταση στα τελευταία του χρόνια. Ακόμη χαμηλόβαθμος γραφειοκράτης στη δεκαετία των εξήντα του, σημείωσε:
«Κάθε φορά που κυνηγώ τους προϊσταμένους μου σπεύδοντας πίσω τους είμαι τόσο ελαφρύς σαν νεαρός άνδρας. Βιάζομαι να γονατίσω και δεν έχω αποτύχει ποτέ στις αρμοδιότητες μου. Αυτό μπορεί να αποδείξει τη δύναμη που έχω κερδίσει με την πολεμική πρακτική μου».
Το 1882 δημοσίευσε ένα εγχειρίδιο, το οποίο ονόμασε «Εικονογραφημένη Έκθεση Εσωτερικών Τεχνικών» (内功图说 - Nèi Gōng Tú Shuō - Νέι Κουνγκ Του Σόου). Η πραγματεία αυτή δε γράφτηκε από τον Γουανγκ καθώς είχε εκδοθεί ήδη το 1858 από τον Παν Γουέι Ρου (潘霨如 - Pān Wèi Rú) με τίτλο «Βασικές Τεχνικές Προστασίας της Ζωής» (衛生要術 - Wèi Shēng Yào Shù - Γουέι Σενγκ Γιαό Σου). Ωστόσο, όταν ο Γουάνγκ διάβασε το εγχειρίδιο συνειδητοποίησε ότι ήταν πανομοιότυπο με ένα χειρόγραφο που είχε αποκτήσει στο ναό Σαολίν το 1854 ή το 1855. Επομένως δημοσίευσε εκ νέου το εγχειρίδιο του Παν, αποκαθιστώντας τον αρχικό του τίτλο Σαολίν: «Εικονογραφημένη Έκθεση Εσωτερικών Τεχνικών».
Το εγχειρίδιο περιέγραφε διάφορα σύνολα γυμναστικών ασκήσεων που ενσωμάτωναν κινήσεις των άκρων, τεχνικές αναπνοής, μάλαξης και διαλογισμού. Ένα από τα εγχειρίδια με τίτλο «Φόρμες των Ξεχωριστών Μερών της Εξωτερικής Τεχνικής» (分行外功訣 - Fēn Háng Wài Gōng Jué - Φεν Χανγκ Γουάι Κουνγκ Τζουέ) περιλάμβανε δεκαεπτά ασκήσεις, οι οποίες αφορούσαν διαφορετικά μέρη του σώματος: το μυαλό, το σώμα, το κεφάλι, το πρόσωπο, τα αυτιά, τα μάτια, το στόμα, τα δόντια, τη μύτη, τα χέρια, τα πόδια, τους ώμους, την πλάτη, την κοιλιά και τους νεφρούς. Ακολουθούν μερικά παραδείγματα σε μια μετάφραση που έγινε από τον δυτικό γιατρό Τζον Ντάτζεον (John Dudgeon) ήδη από το 1895:
Ξεμπλοκάρετε τα χέρια και πιάστε το πίσω μέρος του λαιμού, στη συνέχεια κοιτάξτε προς τα πάνω και αφήστε τα χέρια να παλεύουν με τον λαιμό, για να αφαιρέσετε τον πόνο των ώμων και την αδιαφάνεια της όρασης.
Το πρόσωπο: Τρίψτε τα χέρια μέχρι να ζεσταθούν, στη συνέχεια τρίψτε το πρόσωπο μαζί τους, ψηλά και χαμηλά, παντού, κανένα σημείο να μη μείνει χωρίς να τρίβεται. Στη συνέχεια φτύστε στις παλάμες και τρίψτε τις ζεστές και εφαρμόστε αρκετές φορές στο πρόσωπο. Κατά το τρίψιμο, η αναπνοή από το στόμα και τη μύτη πρέπει να σταματήσει. Ο σκοπός αυτής της άσκησης είναι να φωτίσει την όψη. Όσο πιο πολύ τρίβετε τόσο καλύτερο το χρώμα. Αυτή είναι η θεραπεία για τις ρυτίδες. Με αυτήν τη δράση δε θα έχετε καμία».
Οι ασκήσεις δε σχετίζονται άμεσα με την πάλη. Αντί για τις άοπλες μάχες, η «Εικονογραφημένη Έκθεση Εσωτερικών Τεχνικών» διδάσκει την πρόληψη και τη θεραπεία διάφορων νόσων. Η σύνδεση με τη μάχη είναι μόνο σιωπηρή. Στο βαθμό που οι ασκήσεις συμβάλλουν στην υγεία, θα αποτελέσουν επίσης το θεμέλιο για την πολεμική εκπαίδευση.
Σύμφωνα με τη δική του μαρτυρία, η πολεμική πρακτική του Γουανγκ υποκινήθηκε από θεραπευτικά αίτια:
«Ως παιδί ήμουν αδύναμος και πάντα τρεφόμουν με φάρμακα. Ο αείμνηστος πατέρας μου ανησυχούσε συνεχώς για την υγεία μου. Κατά τη διάρκεια του έτους Τζιά Γου (甲午 - Jiǎ Wǔ) του αυτοκράτορα Τάο Γκουάνγκ *(道光 - Dào Guāng), το 1834, όταν ήμουν δεκατριών ετών, τον ακολούθησα στην επαρχία Τζιανγκσί (江西 - Jiāng Xī), όπου ανέλαβε τη θέση στο δημόσιο φορολογικό γραφείο. Την εποχή εκείνη ήταν εκεί ένας διοικητής φρουράς που ονομαζόταν Τζόου Τζιά Φου (周嘉福 - Zhōu Jiā Fú) από την πόλη Λάι Γιάνγκ (莱阳 - Lái Yáng) της επαρχίας Σαντόνγκ (山東 - Shān Dōng). Ήταν αξεπέραστος στις μάχες και εξασκούσε το Γι Τζιν Τζινγκ (易筋经 - Yì Jīn Jīng), “Κλασικό της Αλλαγής των Τενόντων”. Ο αείμνηστος πατέρας μου τού ζήτησε να με διδάξει και μέσα σε λιγότερο από έναν χρόνο επανέκτησα σημαντικά τη δύναμή μου και μπόρεσα να σηκώσω δέκα Τζουίν (鈞 - Jūn), περίπου 136 κιλά.
Κατά τη διάρκεια του έτους Σιν Τσόου* (辛丑 - Xīn Chǒu), το 1841, επέστρεψα στην πατρίδα μου, την πόλη Φου Σαν (福山 - Fú Shān) της Σαντόνγκ, για να προετοιμαστώ για τις εξετάσεις. Ταξίδεψα μαζί με τον Σου Τσουάν Λάι (徐全來 - Xú Quán Lái) από την Λάι Γιανγκ, γνώστη των πολεμικών τεχνών και μελέτησα λεπτομερώς την τεχνική του.
Κατά τη διάρκεια του έτους Τζιά Γιν (甲寅 - Jiǎ Yín) του αυτοκράτορα Σιέν Φανγκ* (咸豐 - Xián Fēng), το 1854, έμεινα με τον μικρότερο αδελφό μου στο Γκουάν Τσουνγκ (關中 - Guān Zhōng) της επαρχίας Σανσί (山西 - Shān Xī), όπου συνάντησα τον Τσόου Πιν (周斌。- Zhōu Bīn) από το Λιν Τονγκ (臨潼 - Lín Tóng). Ο Τσόου Πιν ήταν ο πιο διάσημος πολεμιστής στο Γκουάν Τσουνγκ. Ταξίδευα συχνά μαζί του και ταξιδεύαμε μαζί στο Χουά Ναν (河南 - Hé Nán), όπου επισκεφθήκαμε τον ναό Σαολίν. Μείναμε εκεί για πάνω από τρεις μήνες και προτού γυρίσουμε πίσω, πήραμε την "Εικονογραφημένη Έκθεση Εσωτερικών Τεχνικών", καθώς και εγχειρίδια για τεχνικές με δόρατα και κοντάρια».
Στην «Εικονογραφημένη Έκθεση Εσωτερικών Τεχνικών» η εμβρυική αναπνοή και ο όρος Σιέ Νταν Τιέν (下丹田 - Xià Dān Tián - Χαμηλό Ζωτικό Πεδίο) επανεμφανίζεται όχι μόνο από την άποψη της αναπνοής, αλλά και της μηχανικής ισορροπίας. Οι επαγγελματίες της άοπλης μάχης θεωρούν τον ομφαλό ως κέντρο βάρους του σώματος και συνιστούν να στραφούν γύρω από αυτό και όχι από το στήθος ή τους ώμους. Αυτή η έμφαση στην κατώτερη κοιλιά σχετίζεται και με τη σημασία των ποδιών στην κινεζική πάλη.
*Τάο Γκουάνγκ Τζιά Γου / Σιν Τσόου: μέθοδος χρονολόγησης που συνδυάζει το όνομα του αυτοκράτορα της περιόδου και του εξηκονταετή αστρολογικού κύκλου.